Domena, DNS, URL

A właściwie co to jest domena?

Domena (adres internetowy) określa tożsamość Twoją i Twojej firmy w sieci Internet. Jeśli ludzie poszukują Twojej firmy w Internecie, zawsze zaczną od wpisania www.twojafirma.pl. Własna nazwa domeny daje także profesjonalnie wyglądający adres strony www oraz e-mail, np.: dyrektor@twojafirma.pl.

Nawet jeśli nie zamierzasz mieć własnego, firmowego adresu e-mail i stron www, dobrze jest zarezerwować domenę jak najszybciej, ponieważ inna osoba/firma może to zrobić w każdej chwili. W Internecie obowiązuje zasada: "kto pierwszy ten lepszy". Pamiętaj, odebranie raz przyznanej domeny jest często bardzo długim i kosztownym procesem. I nie zawsze uwieńczonym powodzeniem. Możesz tego uniknąć - jak najszybciej zarejestruj swoją domenę.

Domena jest istotnym składnikiem tożsamości firmy. Jest traktowana na równi z unikalną nazwą i firmowym logo. O wielkiej randze domen świadczy fakt, że obecnie na świecie co miesiąc rejestruje się ich kilka milionów. Nazwa domenowa jest to czytelny dla człowieka adres internetowy, używany do kierowania na komputer lub sieć w dowolnym miejscu na świecie. Maszyny internetowe (serwery) rozumieją adresy jedynie w formie numerycznej, np: 195.205.24.94, więc domeny używane są po to, by uczynić ten adres łatwiejszym do zrozumienia dla ludzi.

Do czego można używać domeny?

Zazwyczaj domena jest używana dla adresów: e-mail i stron www. Zaraz po rejestracji będziesz mógł stworzyć własną witrynę w Internecie z adresem np.: http://www.twojafirma.pl lub z jakimkolwiek innym rozszerzeniem domenowym. Twój adres e-mail będzie wyglądał wtedy tak: dyrektor@twojafirma.pl.

Internetowe dane: adres www oraz e-mail możesz dołączyć do Twoich informacji kontaktowych i wydrukować je na przykład na wizytówkach, papierze firmowym, kopertach i innych tego typu drukach. Jeśli prowadzisz kampanię reklamową swojej firmy, produktów czy usług przez Ciebie oferowanych, wyeksponuj tam swój internetowy adres (domenę). Będzie to kolejny szczebel Twojej strategii reklamowej.

Co to jest DNS?


Każdy komputer w sieci Internet ma przypisany unikalny adres — tzw. adres IP. Adres taki to 32–bitowa liczba zapisana w konwencji ###.###.###.###, gdzie ### oznacza liczbę z zakresu od 0 do 255. Na poziomie pojedynczych pakietów (czyli minimalnych paczek danych jakie można wysyłać w sieci) komputery wykorzystują właśnie adresy IP do komunikacji. Adresy te odzwierciedlają także fizyczną strukturę sieci internet. Nie będziemy się wdawać w szczegóły techniczne, ale np. na podstawie adresu komputer może stwierdzić czy odbiorca danego pakietu znajduje się w tej samej sieci fizycznej i można mu doręczyć dane bez żadnych pośredników, czy też trzeba przekazać je do innego “mądrzejszego” węzła sieci, który będzie wiedział, co dalej z takim pakietem zrobić.
Adresy IP są więc nieodzowne do funkcjonowania sieci w jej najniższych warstwach. Ale przesyłanie pakietów między komputerami już dawno przestało być sztuką dla sztuki, stało się środkiem służącym do komunikacji między ludźmi. A ludzie, jak to ludzie nie są specjalnie biegli w zapamiętywaniu przypadkowych numerów. Za to zwykle wiedzą czego szukają, albo do kogo chcą wysłać list. I dlatego konieczne stało się nadawanie komputerom w sieci nie tylko adresów numerycznych ale także nazw tekstowych, które mówią coś np. na temat właściciela, położenia geograficznego czy przeznaczenia danej maszyny. Możliwe jest także nadawanie podobnych nazw maszynom, które mimo iż mogą być bardzo odległe geograficznie, to spełniają podobne funkcje, albo należą do tego samego właściciela.
System DNS (Domain Name System czyli System Nazw Domen) jest, mówiąc najkrócej, bazą danych służącą do odwzorowywania adresów tekstowych w numeryczne i odwrotnie. W tej bazie dostępne są także informacje nieco innego typu, np. jaka maszyna obsługuje pocztę dla danego ośrodka.
Stwierdzenie, że DNS jest bazą danych może być nieco mylące nawet dla ludzi, którzy coś o bazach danych słyszeli. Większość użytkowników kojarzy sobie bazę danych z systemami takimi jak MS–Access, Clipper, Oracle, FoxPro, SQL czy Postgress. Czyli ogólnie, że jest jakiś maszyneria, która w sobie znanym formacie i w tajemniczy sposób zarządza danymi, umożliwia wyszukiwanie, robienie raportów, zestawień itd. Baza danych kojarzy się często także z komputerem mającym ogromne dyski, na których zapisane są olbrzymie ilości danych. Inne komputery mogą oczywiście sięgać do zawartości tej dużej bazy danych, ale są od niej zupełnie uzależnione — żeby dotrzeć do jakiejś informacji — muszą skontaktować się z serwerem bazy danych.
Wyobrażenia te opierają się na pojęciu centralizacji kompetencji i dostępu. Dane w sieci są dostępne, ale jest jedno miejsce, gdzie znajduje się źródło ich wszystkich. Tego typu schemat ma niestety niezwykle niemiła przypadłość. Jeśli baza danych ma obsługiwać bardzo dużą sieć (np. globalną taką jak internet) to ten centralny serwer staje się niesłychanie wąskim gardłem. Obciążenie jego samego i wszystkich jego łączy błyskawicznie osiągnęłoby niewyobrażalny poziom.
Dlatego w systemie DNS zastosowano inne podejście. System adresowych baz danych w internecie jest systemem rozproszonym. I to rozproszonym w sposób niezwykły. Po pierwsze nie ma żadnego centralnego serwera, który zawierałby informacje o wszystkich maszynach w sieci. Po drugie nie ma żadnego centralnego ośrodka, który przydzielałby adresy. Nie ma także jednego źródła informacji w tej bazie. Każdy administrator sieci lokalnej dołączonej do internetu jest częściowo odpowiedzialny za system DNS i związane z nim obciążenie sieci.
Skoro nie ma żadnego centralnego banku danych, to jak to w ogóle działa? A zwykle działa sprawnie i niezawodnie. Powodem problemów z działaniem DNS‐u są właściwie wyłącznie błędy albo niedopatrzenia ludzi.
System działa, ponieważ jest przemyślany, starannie zaprojektowany, zestandaryzowany (a jednak jednocześnie otwarty i rozszerzalny) i efektywnie zaimplementowany. Cały system DNS opisany jest w odpowiednich dokumentach (rfc1034 i rfc1035) i wszyscy, którzy implementują serwery DNS muszą się stosować standardów tam zapisanych. System DNS jest też prosty — wszystkie dane i cała konfiguracja systemu jest zapisana w plikach tekstowych. DNS podobnie jak cały internet ma swoje początki w systemie UNIX i z tego systemu jest także wzięta jego “filozofia” działania i konfigurowania.

Co to jest URL?
Adres URL to adres, który wskazuje lokalizację pliku w internecie, na przykład www.example.com lub foo.example.com.
Podczas tworzenia bloga trzeba wybrać jego adres URL. Odwiedzający mogą uzyskać dostęp do Twojego bloga, wpisując ten adres URL w pasku adresu w swoich przeglądarkach.
Ponieważ w witrynie Blogspot istnieje już bardzo dużo blogów, musisz wytężyć wyobraźnię i wypróbować kilka różnych adresów URL, aby znaleźć taki adres, którego nikt jeszcze nie używa. Format Twojego adresu URL będzie następujący: wybrananazwa.blogspot.com.
Podczas wybierania adresu URL swojego bloga pamiętaj, że możesz użyć tylko liter, cyfr i łączników. Znaki specjalne, takie jak $, #, & itp. są niedozwolone.